“Despot Đurađ Branković, gospodar Srbima, podunavlju i zetskom primorju” kapitalno je delo Čedomilja Mijatovića prvi put objavljeno 1880. i 1882. godine u dve knjige. Izdavač je “Čupićeva zadužbina”, dok su knjige odštampane u štampariji “Nova štamparija Davidović”. Godine 1907. izašlo je drugo izdanje ovog dela. U ovom primerku, na osnovu beležaka u knjizi, znamo ime jednog od prvih vlasnika.
Primerak vlasništvo Đurađa P. Josifovića
Đurađ P. Josifović bio je srpski oficir i jugoslovenski pukovnik i general, ađutant kralja Petra I i komandir kraljeve garde, pukovnik, a kasnije i brigadni general Vojske Kraljevine Jugoslavije.
Bio je komandant 2. bataljona 8. pešadijskog puka u Beogradu od 1898. godine, kao i starešina klase na Vojnoj akademiji od 1898. godine. Od maja 1906. godine bio je ađutant kralja Petra I Karađorđevića i komandir čete Kraljeve garde Od oktobra 1907. godine bio je komandant Kraljeve garde. Sa kraljem Petrom je 1910. putovao u posetu ruskom caru u Petrograd, zatim u Carigrad i u manastir Hilandar o čemu je ostavio zapisane beleške.
Tokom Balkanskih ratova 1912. i 1913. godine bio je komandant Garde i v. d. ađutanta kralja. U periodu posle Drugog balkankog rata bio je komandant 12. pešadijskog puka u Skoplju, a potom ađutant kralja. Tokom Prvog svetskog rata od avgusta 1914. do 1916. godine bio je komandant 6. pešadijskog puka Drinske divizije 2. poziva. Sa ovom jedinicom je učestvovao u bitkama na Drini i Kolubari. Od avgusta 1916. je komandovao 1. brigadom 1. srpske dobrovoljačke dizvizije u Rusiji. Ova jedinica je učestvovala u borbama u Dobrudži. Posle Oktobarske revolucije došao je sa dobrovoljcima na Solunski front. U januaru 1918. je postao komandant 1. jugoslovenske brigade, dok je u jesen iste godine postavljen za pomoćnika komandanta Jugoslovenske divizije. Ova divizija je zaposela Kosovo i Metohiju, Skadar i Boku kotorsku. Od novembra 1918. godine bio je komandant Komande ratne luke Boka kotorske. Nakon demobilizacije postavljen je aprila 1920. godine za komandanta Kosovske divizijske oblasti u Prištini.
Potpis i beleške u knjizi 2 su upravo iz ovog perioda kada se Josifović nalazio u Prištini. Pored potpisa navodio je i datume: 17. avgust 1920, Priština ili 29. septembar, sreda, 1920, Priština. Na poslednjoj strani se nalazi duža beleška, datum kada je završio čitanje knjige (15. nov. 1920) i na kraju beleške potpis. Na jednom mestu je zapisao da je knjigu čitao više puta u toku mladosti, pa zato na jednoj stranici nalazimo generalov zapis “Veče-Beograd 14-II-31 g. subota, Kosmajska ul. br. 6”. Na strani 78/II, verovatno oduševljen, zapisao je sledeće “Alal ti vera Čedo na opisu. Živeo!”.
Za vreme kraljevskog venčanja juna 1922. godine Josifović je imenovan za ađutanta kraljice Marije Karađorđević. Iste godine postavljen je za prvog pomoćnika upravnika Vojne akademije u Beogradu. Penzionisan je 28. juna 1927. godine, a preminuo 1. aprila 1941. godine.
