Časopis „Nova Evropa” pokrenut je početkom dvadesetih godina 20. veka. Neprekidno je izlazio od 16. septembra 1920. do 20. marta 1941. godine, u početku triput, pa dvaput, a od 1930. jedanput mesečno, pod uredništvom Milana Ćurčina, istaknutog jugoslovenskog intelektualca, publiciste, prevodioca i književnika, koji je dugo boravio u Velikoj Britaniji. Ćurčin je inspiraciju pronašao u londonskom časopisu The New Europe (16. oktobra 1916 – 28. oktobra 1920), dakle, Nova Evropa počela je izlaziti upravo u trenutku kada je engleski časopis prestao sa izlaženjem.
U suštini, „Nova Evropa” je bila glasilo za politiku i društveni život, bavilo se kulturom i objavljivalo književne radove. Klica „Nove Evrope” nikla je iz pisma koje je Ćurčin uputio početkom maja 1920. dvanaestorici istaknutih intelektualaca, pozivajući ih na saradnju.
Osnivači „Nove Evrope” bili su: Jovan Cvijić, Josip Smodlaka, Ivan Meštrović, Matija Murko, Ivan Prijatelj, Milan Rešetar, Nikola Stojković, Leonid Pitamić, Julije Benešić, Tihomir Ostojić, Kosta Kumanudi, Milan Rakić, Sv. Popović, Vojislav M. Jovanović, Branimir Livadić, Milan Grol i Milan Ćurčin.
Prvi broj „Nove Evrope” publikovan je 16. septembra 1920. godine, u tiražu oko 4.000 primjeraka. Ime časopisa je dobro smišljeno i odabrano, a cilj mu je bio da obuhvati „sva tri plemena”, Srbe, Hrvate i Slovence i da ih približi „evropskim uzorima”.
U časopisu su takođe sarađivale mnoge istaknute ličnosti kao što su Vadimir Dvorniković, Tihomir Đorđević, Vatroslav Jagić, Slobodan Jovanović, Gustav Krklec, zenitista Ljubomir Micić, Marijan Mikac, vojvoda Živojin Mišić, Isidora Sekulić, Marko Car, Miloš Crnjanski, Uroš Džonić i mnogi drugi.
Glavni urednik Nove Evrope bio je Milan Ćurčin (Pančevo, 14. novembar 1880 — Zagreb, 20. januar 1960). Ćurčin je bio književnik, književni kritičar, publicista i prevodilac. Godine 1904. doktorirao je germanistiku i slavistiku u Beču sa tezom Srpska narodna poezija u nemačkoj literaturi. Teza je 1905. godine objavljena u Lajpcigu. Za vreme Prvog svetskog rata, od 1916. do 1919. živeo je u Londonu družeći se sa jugoslovenskom emigracijom. Umro je u Zagrebu 1960. godine. Za bibliofile može biti značajan podatak da je njegova druga knjiga “Pesme” izašla 1911. godine u tiražu od samo 60 primeraka. Pored nekoliko knjiga koje je objavio, objavljivao je svoje pesme u najpoznatijim onovremenim književnim časopisim: “Brankovo kolo”, “Carigradski glasnik”, “Srpski književni glasnik” i drugi.
